η χρυσομαλλούσα

η χρυσομαλλούσα

Ήταν μεσημέρι ένα Σαββάτο του Ιούλη, το πράσινο λεωφορείο του Χάρη του Κλωντήρα έφτανε κατασκονισμένο στην μικρή πλατεία κι εγώ ένας από του λίγους επιβάτες χαιρετώ τον Χάρη και κατεβαίνω με το άσπρο το σακί κρεμασμένο στον ώμο. Στην πλατεία με περιμένουν ο Μπουζιάς και ο Χεχές.

-Άντε μας περιμένουν οι υπόλοιποι για ψάρεμα στον τρανό το Λάκκο μου λέει ο Μπουζιάς και με τραβάει απ’ το μπράτσο.

-Και πως θα πάμε είναι μακριά για να πάμε με τα πόδια του λέω εγώ

-Χε! χε! κάνει ο Χεχές υπάρχει ντάτσουν!

 Ανηφορίζουμε για το σχολείο και εκεί μας περιμένει ένα αγροτικό, στη καρότσα βλέπω και τους άλλους τον Ναύτη με τον αδερφό του τον Βαμβακούλα, τον Ράντο  τον Γιάνναρο τον Κακαρίκα τον Μελαντίνο τον Μάλαμα και τον Λάκη.

Είχα ακούσει από τα παιδιά πολλές φορές για τέτοιες εξορμήσεις στο Λάκκο για ψάρεμα, σε είκοσι λεπτά φτάσαμε. Τα παιδιά βγάζουν  παντελόνια και παπούτσια και βουτάνε, οι ποιο έμπειροι της παρέας αρχίζουν να πετούν έξω από το νερό τα πρώτα ψάρια που πιάνουν με τα χέρια μέσα στα θαλάμια. Εγώ ανάβω τη φωτιά και σε λίγο είμαστε έτοιμοι καθισμένοι στις λακκόπετρες, μα τα ψάρια τηγανισμένα, πλατανόφυλλα για πιάτα και η ρετσίνα με το μπουκάλι να κάνει γύρα σε όλους.

Αργά το απόγευμα την ώρα που φεύγαμε και αφήναμε πίσω μας το όμορφο αυτό μέρος, η οπτασία μιας κοπελιάς που έλουζε τα κατάξανθα μαλλιά της έμεινε καρφωμένη στο μυαλό μου, ίσως και στα μάτια μου.

Το ίδιο βράδυ ήταν έτοιμοι οι δυο πρώτοι στίχοι της “Χρυσομαλλούσας»

Η Χρυσομαλλούσα

Λούζονταν στο ποτάμι η Χρυσομαλλούσα

και της τραγουδούσαν όλα τα πουλιά.

Μύρα στο κορμί της το φεγγάρι στάζει

κι άστρα στα μαλλιά της φέρνει η νυχτιά.

Τα όνειρά σου το ποτάμι παίρνει

και ο καλός σου φεύγει μακριά.

Χρυσομαλλούσα θα μείνεις μοναχή σου

και ο καλός σου για πάντα θα χαθεί.

Για ποιόν τώρα στον κόσμο να χαμογελάει

μόνη έχει μείνει στην ακροποταμιά.

Χάθηκε το φεγγάρι και τα άστρα λυπημένα

κλαίνε τα καημένα για σένα κοπελιά.

Τα όνειρά σου το ποτάμι παίρνει

και ο καλός σου φεύγει μακριά.

Χρυσομαλλούσα θα μείνεις μοναχή σου

και ο καλός σου για πάντα έχει χαθεί.

Στοίχοι και μουσική : Στεριανός Καρατζοβάλης